سالگرد شهادت خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان

منتشر شده در 29 بهمن 1399

سالگرد شهادت خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان: پس از دفاع تاریخی و ماندگار دو فرزند دلاور خلق خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان، جلادان شاه این‌ دو را در روز ۲۹بهمن سال ۱۳۵۲ به جوخه اعدام سپردند. گلسرخی و دانشیان از جمله روشنفکران انقلابی و آزاده میهن بودند که در طی سالهای حاکمیت محمد رضا پهلوی، پای در راه مبارزه نهاده و به دفاع از آرمان‌های انقلابی مردم پرداختند. از میدان شکنجه و تیرباران عبور کردند، اما همچنان شکست ناپذیر در ذهن و ضمیر ملت ایران جاودانه شدند.

کرامت‌الله دانشیان

کرامت‌الله دانشیان متولد سال ۱۳۲۵ در شیراز بود و در خانواده‌ای کشاورز بدنیا آمد. پس از گرفتن دیپلم وارد مدرسه عالی سینما شد. اما ساواک شاه او را عنصری ناباب تشخیص داد و از این مدرسه اخراج گردید. او به شیراز برگشته بود اما با شناختی که از سازمان چریک‌های فدایی بدست آورده بود، در آرزوی پیوستن به این سازمان بود و سعی می‌نمود راهی برای پیوستن خود به سازمان چریک‌ها بیابد. در همین دوران بود که یکی از مأموران مخفی ساواک خودش را به وی نزدیک کرده و خودش را عضو سازمان چریک‌های فدایی معرفی کرد. اطلاعیه‌ها و مکتوبات چریک‌ها را به او می‌رساند.

تماس کرامت دانشیان با سازمان چریک‌ها برقرار می‌شود، اما ساواک از طرف مأموری بنام امیر حسین فطانت در جریان فعالیت‌های او قرار می‌گیرد. همین رابطه عاملی می‌شود که وقتی کرامت برای تهیه سلاح برای عملیاتی در جشنوازه شیراز اقدام می‌کند لو رفته و دستگیر می‌شود. در این جشنواره‌ قرار بود که ولیعهد شاه به همراه مادرش فرح دیبا شرکت کنند.

کرامت دانشیان در دادگاه نظامی شاه به اتهام تشکیل یک گروه مخفی به همراهی افرادی بنام طیفور بطحایی، عباس سماکار و رضا علامه محاکمه و به اعدام محکوم می‌گردد.

خسرو گلسرخی در بیدادگاه شاه

خسرو گلسرخی نیز در این دادگاه محاکمه شد. وی در دفاع جانانه و تاریخی خود در مسیر اهداف آزادیخواهانه خود، صحنه دادگاه را به صحنه‌ای برای افشاگری علیه شاه تبدیل نمود. خسرو گلسرخی در دفاعیه خود به دفاع از خلق محرومی پرداخت. خلقی که همه زندگی‌شان تباه شده و استثمار گردیده است. رئیس دادگاه از اینکه دید محاکمه به‌صورت علنی در حال پخش شدن است، سعی کرد جلوی سخنان خسرو را بگیرد.

رئیس دادگاه به او گفت: از خودت دفاع کن. هرچه می‌خواهی بگویی دفاع از عملکرد‌های خودت باشد. اما خسرو دلاور جسورانه فریاد زد که من برای دفاع از خلقم بپا خواسته‌ام و برای دفاع از حقوق آنان در این مسیر قدم گذاشته‌ام. من برای دفاع از خودم حرف نمی‌زنم. وقتی رئیس دادگاه برای بار دوم به او تذکر داد که فقط از خودش دفاع کند، گلسرخی شجاعانه گفت که من برای خودم هیچ دفاعی ندارم و برجای خود نشست.

شهادت دو دلاور ایران زمین

اگرچه که خسرو گلسرخی در دفاع از خودش هیچ نگفت و برجایش نشست، اما همین سخنان کوتاه او همه حرف بود. حرفی که در طول زمان و تاریخ طنین افکن شد. جمله‌ای که با خود همه دفاعیات مبارزین را با خود داشت. خسرو خطاب به رئیس دادگاه گفته بود که من برای جان خودم چانه نمی‌زنم. زیرا که فرزند خلقی مبارزم.

بیدادگاه نظامی شاه، خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان را به اعدام محکوم نمود. آنها را در روز ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۲ در میدان تیر چیتگر تهران تیرباران نمود. اگرچه این دو دلاور و فرزندان شایسته میهن جان سپرده و از میان ما رفتند. اما پیامشان خون جاری دوران شد و هرچه می‌گذرد نامشان بلند آوازه‌تر می‌گردد.

اسفند 08, 1399