مردم صدای شکستن استخوان‌های خود را می شنوند

منتشر شده در 10 آذر 1399

مردم صدای شکستن استخوان‌های خود را می‌شنوند. در هیاهوی ناشی از انتخابات آمریکا و بعد هم ترور در صنعت اتمی حکومت، چیزی که بی‌وقفه و بی‌سر و صدا ادامه یافته، گرانی است. هیولای گرانی و عفریت کرونا از دو طرف به جان مردم افتاده است. مردم محروم صدای شکستن استخوان‌های خودشان را می‌شنوند. رسانه‌های حکومتی اذعان کرده‌اند که در ۸آذر۹۹ مصرف مرغ اخیراً ۷۰درصد کاسته شده است. مردم به خرید پای مرغ و مجموعه‌ای که به آن آلایش مرغ گفته می‌شود، شامل سنگدان، دل و جگر روی آورده‌اند.

مهدی یوسف خانی رئیس اتحادیه فروشندگان مرغ و ماهی در این مورد گفت: «با افزایش قیمت مرغ در ۲۰روز اخیر مصرف سنگدان، دل، جگر و پای مرغ دست‌کم ۳برابر افزایش یافته است».

سونامی ویرانگر و مداوم گرانی اکنون به اصلی‌ترین اقلام غذایی و نیازهای مبرم مردم رسیده است. دولت روحانی مرتباً از کنترل قیمت‌ها دم می‌زند. اما شیب گرانی با شتاب هم‌چنان روبه بالاست. خامنه‌ای اخیراً گفته بود: «معیشت مردم حقاً دچار تنگی شده».

سؤال این است که در شرایطی که هم خامنه‌ای وهم روحانی صحبت از ضرورت مقابله با گرانی می‌کنند، چرا گرانی نه تنها مهار نمی‌شود، بلکه مرتباً سیر صعودی را طی می‌کند؟

نمودهایی از گرانی افسارگسیخته

برای یافتن پاسخ به برخی واقعیت‌های موجود در سطح جامعه نگاهی می‌اندازیم:

تسنیم ۲آذر۹۹: «با تصمیم کارگروه تنظیم بازار، از اول آذرماه افزایش قیمت شیر خام، ۱۰ نوع لبنیات، کره، ۴ کالا در گروه روغن و ۴ کالا در گروه نهاده‌های دامی کلید خورد».

تلویزیون شبکه ۲رژیم ۲آذر: «بنی تبا سخنگوی انجمن صنایع لبنی: در شیر خام ۵۰درصد افزایش قیمت داشتیم».

خبرگزاری تسنیم ۲ آذر۹۹: «در هفته‌های گذشته روغن در بازار نایاب شد. روغن جامد ۴۳هزار تومانی برای فروش به مردم تا ۲۰۰هزار تومان هم قیمت خورد. البته همزمان مسئولان محترم! به مردم امیدواری می‌دادند که نگرانی در این خصوص نداشته باشند. چرا که روغن به وفور در بازار موجود است. و به‌زودی در تمام فروشگاه‌ها روغن جامد هم توزیع خواهد شد. ولی بعد از گذشت دو هفته از این وعده، نه تنها مردم شاهد توزیع روغن جامد نبودند، بلکه برعکس با خبر افزایش ۱۳درصدی قیمت از سوی دولت مواجه شدند».

تازه اینها گرانی‌هایی است که رسماً اعلام شده است. گرانی‌های پنهانی وجود دارند که برآیند نیاز و ترس رژیم است.

افزایش پنهانی قیمت‌ها

حکومت از یک‌طرف به‌شدت نیازمند افزایش قیمت کالاهاست تا از این طریق کسری بودجه نجومی خود را تأمین کند. اما از سوی دیگر به‌شدت نگران واکنش اجتماعی است تا مبادا ماجرای گران کردن بنزین تکرار شود. بنابراین مزورانه شیوه افزایش قیمت‌ها، به‌طور پنهانی و بدون اعلام رسمی را در پیش گرفته است. این شیوه سال‌هاست در مورد آب و برق و گاز و تلفن به‌کار بسته می‌شود. اخیراً هم در رابطه با قیمت نان به کار بست. طبق یک سناریوی تکراری، مدتی با کاستن از سهمیه آرد دولتی نانوایی‌ها، آنها را مجبور به خرید آرد از بازار آزاد به قیمت سه برابر می‌کند. به این وسیله بدون این‌که رسماً اعلام کند قیمت نان گران می‌شود. به عبارت دیگر به‌مرگ می‌گیرد تا مردم به‌تب راضی شوند. وقتی هم که مردم به‌ستوه آمدند، وارد می‌شود و قیمت را رسماً به‌میزان ۲۰، ۳۰درصد یا بیشتر افزایش می‌دهد.

چرا حکومت گامی بر نمی‌دارد؟

خامنه‌ای از این رو کرونا و گرانی را به عنوان دو موضوع جدی تلقی می‌کند که از ناحیه هر دوی آنها احساس خطر می کند.

سؤال این است که اگر گرانی تا این حد برای خامنه‌ای و نظامش خطرناک است، چرا هیچ اقدام جدی برای مهار آن صورت نمی‌گیرد و به‌طور مداوم و با شتاب روزافزون تشدید می‌شود.

وقتی برای تأمین کمبود ارز محصولات کشاورزان و… در دست مافیای حکومتی صادر می‌شود. یا مسکن که اساساً در اختیار بانک‌های حکومتی است قیمتش ۶۰۰درصد رشد می‌کند، روشن است که همه حرفهای خامنه‌ای و سایر سردمداران فریبی بیش نیست. به همین دلیل است که ستاد تنظیم بازار که قرار بود قیمت‌ها را کنترل کند یکباره ۲۰قلم از اقلام اساسی معیشت مردم را یک روزه گران می‌کند.

خود خامنه‌ای در سخنان سه هفته پیش خود گفت: «هیچ استدلالی پشت این گرانی‌ها وجود ندارد».

اراده‌یی برای مهار گرانی وجود ندارد

واقعیت این است که حکومت نه توان و نه خواست حل مشکلات مردم را ندارد. اولویت‌اش اصلا تامین مایحتاج مردم و پایین آوردن هزینه‌ برای مردم محروم نیست. آنان اصلا درکی از مشکلات مردم ندارند. نشسته درکاخ‌ها مرفه بی دردی به تنها چیزی که فکر می‌کنند چگونگی غارت از ایران عزیز ماست. آنان اگر هم در مورد پایین‌ آوردن قیمت‌ها حرف می‌زنند، صرفا با هدف جلوگیری از خشم عمومی و قیام است.

با این نگرش، وقتی می‌گوییم مردم صدای شکستن استخوان‌های خود را می شنوند، این یک واقعیت است. اما صدای شکستن استخوان مردم زیر بار گرانی و فقر و بیکاری قطعا شکستن ستون‌های قدرت واستبداد را هم به دنبال خواهد داشت. این تابلوی قطعی سرنوشت ایران است. قیامی در تقدیر که خانه بی بنیاد ولایت فقیه را برخواهد کند.

دی 27, 1399