شکنجه‌گاه شیبان اهواز از زبان شاهدان عینی

منتشر شده در 19 آذر 1399

شکنجه‌گاه شیبان اهواز از زبان شاهدان عینی. سلول‌های خاصی برای شکنجه و آزار و اذیت زندانیان ساخته شده. در این شکنجه‌گاه آزارهای جسمی و جنسی جریان دارد. این بند به تبعیدگاه زندانیان معروف است. این خلاصه‌ای از گزارشی است که کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام در مورد شیبان اهواز منتشر کرده است. گزارش این کانون از زبان شاهدان عینی و زندانیان رها شده تهیه شده است. توجه شما را به بخشی از این گزارش جلب می‌کنیم:

تبعیدگاه زندانیان

آنچه می‌خوانید گزارش هولناکی است از زبان شاهدان عینی درمورد شکنجه‌گاه بند یک زندان شیبان اهواز (سلول انفرادی). این گزارش از طرف فعالان حقوق بشری اهوازی تهیه شده و به دست کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام رسیده است.

به موجب این گزارش، بند یک زندان شیبان اهواز، دارای سلول‌های انفرادی است که جهت مجازات و آزار و شکنجه زندانیان ساخته شد. کسانی که بنا به خواست مسئولان زندان، باید شکنجه بیشتری بر آنان اعمال شود، به این بند منتقل می‌شوند. در این سلول‌های انفرادی شکنجه‌های جسمی و جنسی روی زندانیان اعمال می‌شود. بند یک در بین زندانیان به «تبعیدگاه زندانیان» معروف است. ابعاد این سلول‌های انفرادی دو متر در سه متر است. زندانی که به این بند منتقل می‌شود تا مدتها از غذای مناسب، رفتن به حمام و گرفتن لباس محروم می‌ماند.

در هر یک از این سلول‌ها چند زندانی محبوس هستند و با رفتار غیرانسانی با آنها برخورد می‌شود. به گفته یکی از زندانیان: «همان شکنجه‌گرانی که در اعتراضات فروردین ۹۹، زندانیان را کشته و ضرب و جرح کردند، در انفرادی به شکنجه و آزار زندانیان گمارده شده‌اند».

از جمله این شکنجه‌گران می‌توان از این افراد نام برد: «لاله زار، عبدویس، زارع، ذوالفقاری».

کلینیک محل دیگری برای شکنجه

این شکنجه‌گران با ضرب و شتم، توهین و تحقیر، کرامت انسانی زندانیان را پایمال می‌کنند.

مسئولان زندان به عمد زندانیان متهم به قتل و تجاوز را با دیگر زندانیان در یک سلول می‌اندازند تا به آنان تعرض شود. یکی از مسئولان این زندان فردی به نام مرادی است. به گفته یکی از زندانیان وی به یکی از زندانیان در این سلول‌های انفرادی تجاوز کرده است. گزارش دیگری حاکی از تجاوز به یک زندانی با نام اختصاری «ع. ع» در این بند است.

سگدونی جایی غیر قابل تحمل

«ح. س» یکی دیگر از زندانیان که مدت ۴۵ روز در سلول‌های انفرادی بند یک شیبان محبوس بوده است، می‌گوید: «به این انفرادی‌ها سگدونی می‌گویند و با شیوه‌های غیرانسانی با زندانیان برخورد می‌کنند. نگهداری در این سلول‌های انفرادی نوعی از شکنجه است. از شکنجه‌های دیگر اعمال شده این است که بعلت نبود امکانات بهداشتی، بوی بد و تعفن زندانیان، حتی افراد سالم را بیمار می‌کند».

«م. ع» یکی دیگر از زندانیان زندان شیبان به مدت دو ماه در این سلول‌های انفرادی محبوس بوده است. وی می‌گوید: «چندين زندانی در اين سلول‌ها به دليل نبود غذا، بيماری و تشنگی و گرمای طاقت فرسای تابستان در اهواز، جان خود را از دست داده‌اند».

به زندانیان متادون با دوز بالا می‌دهند. حتی برای برخی از زندانیان که از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند، متادون تجویز می‌کنند. به بیماری زندانیان اهمیت نداده و داروهایشان داده نمی‌شود».

داروی متادون ابزاری برای کشتن

برخی از زندانیان آزاد شده در گزارش‌های خود می‌گویند افراد سالم پس از تجویز برخی داروها در زندان، پرخاشگر و عصبی شده و دست به خودکشی می‌زنند. زندانیان کلینیک زندان را محل دیگری برای شکنجه و توهین و تحقیر زندانیان می‌دانند. علت را اعمال خشونت و تحقیر توسط پرسنل زندان اعلام می‌کنند.

یک زندانی دیگر می‌گوید: «هر چند وقت یک‌بار یک زندانی در اين سلول‌ها جان خود را از دست می‌دهد. در تابستان بعضی از افراد را در این سلول‌ها نگهداری می‌كنند. به آنها متادون می‌دهند و به دليل گرمای زياد و استفاده از متادون، زندانی متشنج شده و جان خود را از دست می‌دهد. در حقيقت متادون در انفرادی‌ها داروی مرگ است».

درخواست زندانیان از کلیه سازمان‌های حقوق بشری و مراجع بین‌المللی این است که به مقامات ایران فشار وارد شود تا شکنجه‌گاه شیبان اهواز تعطیل شود.

اسفند 16, 1399