خاک میخوریم اما خاک نمیدهیم + کلیپ

منتشر شده در 10 فروردين 1400

کیست که نداند مردان بزرگ این خاک همیشه از درون کاخ‌های فروریخته به قصد انتقام بیرون آمده‌اند. همچون سردار بزرگ ستارخان که گفت: «خاک میخوریم اما خاک نمیدهیم». انتقام از کسانی که ایران را ویران‌ کرده‌اند وندایی از درونم می‌گفت برخیز ایران تو را فراخوانده است.

حالا این فریاد همه ایران است. ایرانی که دارد به وطن فروشی حاکمان نه می‌گوید. آخر این مردم همان زادگان تاریخی ستارخان و باقرخان هستند. این جوانان همان تداوم کلنل پسیان و میرزاکوچک‌خان هستند. فرزندان مصدق کبیر هستند. زادگان حنیف و بیژن جزنی هستند. فریاد جاودانه هزاران زندانی قتل‌عام شده هستند.

این مردم تاریخ‌شان در لابلای حماسه و فدا نوشته شده است. حماسه‌یی که نسل به نسل و سینه به سینه به امروز رسیده است.

گریه ستارخان

ستارخان نوشته بود: «من هیچ وقت گریه نمی‌کنم چون اگه اشک می‌ریختم آذربایجان شکست می‌خورد. اگر آذربایجان شکست می‌خورد ایران زمین می‌خورد… اما توی مشروطه دو بار اون هم تو یه روز اشک ریختم.

حدود ۹ ماه بود تحت فشار بودیم… بدون غذا… بدون لباس… از قرار گاه اومدم بیرون… چشمم به یک زن افتاد با یه بچه تو بغلش… دیدم که بچه از بغل مادرش اومد پایین و چهار دست و پا رفت به طرف بوته علف… علف رو از ریشه درآورد و از شدت گرسنگی شروع کرد ریشه‌ها رو خوردن…

با خودم گفتم آلان مادر اون بچه به من فحش می‌ده و می‌گه لعنت به ستارخان که مارو به این روز انداخته…

اما مادر کودک اومد طرفش و بچش رو بغل کرد و گفت: عیبی نداره فرزندم… خاک میخوریم اما خاک نمیدهیم …

اونجا بود که اشکم در اومد».

حماسه‌های تاریخ مردم ایران

تاریخ مردم ایران از این حماسه‌ها انباشته است.

اما عجبا که امروز گرفتار هیولایی شدند که خاک وطن را دو دستی تقدیم بیگانه می‌کند.

امروز ملت ایران از توافق۲۵ساله ایران و چین عزادار نیستند. آنان خشمگین هستند. خشم مردم دیروز و امروز در تظاهرات مردم تهران و کرج و اصفهان خود را نمودار کرد. حاکمان نباید شک کنندکه این خشم در صورت اصرار حکومت به این توافق گسترش خواهد یافت. این مردم خاک می‌خورند اما خاک به دشمن نمی‌دهند.

فروردين 10, 1400